Gitarist eert zijn helden

De Haagse zanger/gitarist Ed Struijlaart staat momenteel in het theater met de voorstelling 'Gitaarmannen: van Clapton tot Sheeran’, waarin hij een ode brengt aan zijn favoriete instrument en zijn gitaarhelden. Welke vijf hebben hem het meest beïnvloed?

"Voor mij was het een openbaring toen ik als achtjarige Eric Clapton zag spelen, tijdens het tribute-concert voor Nelson Mandela. Dat wilde ik ook," vertelt Struijlaart. Aanvankelijk was het de akoestische gitaar waarop hij zich bekwaamde, totdat hij 'Voodoo Chile' van Jimi Hendrix hoorde: "Dat was in de film Under Siege, die heel slecht was overigens. Maar ik werd omver geblazen door zijn gitaarspel. Toen wist ik het zeker: ik wil muziek maken voor de rest van mijn leven." Met het geld dat hij kreeg voor zijn veertiende verjaardag kocht Struijlaart zijn eerste elektrische gitaar. 

Foto: William Rutten

De expressieve stijl van Jimi Hendrix is zeker van invloed geweest op Struijlaarts gitaarspel, maar na enige tijd raakte hij toch weer in de ban van de meer bedaarde Eric Clapton. "Die dualiteit heeft er bij mij altijd ingezeten. Ik hou van woeste solo's, maar ook van mooie, kleine gitaarliedjes. Blues is voor mij wel altijd de basis geweest." Niet vreemd dus dat hij danig onder de indruk raakte van Claptons Unplugged cd. "Mijn klasgenoten waren allemaal fan van Nirvana en Pearl Jam. Ik begreep daar niks van en vond in die tijd dan ook weinig aansluiting. Een bandje vinden lukte me al helemaal niet."

Na de herontdekking van Eric Clapton speelde de gitaar enige jaren geen rol van betekenis in het leven van Struijlaart. Tot 2005, toen John Mayer op zijn pad kwam. "Daughters vond ik erg mooi, al is dat gewoon een popliedje. Maar toen ontdekte ik dat hij in het John Mayer Trio ook geweldig soleerde, in de stijl van Hendrix en Stevie Ray Vaughan." Mayer is een van Struijlaarts voornaamste inspiratiebronnen: "Wij zijn ongeveer even oud en we zijn in dezelfde tijd begonnen met het luisteren naar muziek. Alle dingen die hij te gek vindt, vind ik zelf ook te gek. Qua gitaarspel zit ik ook het dichtst bij hem."

Nummer vier in zijn lijstje van favoriete gitaristen is Carlos Santana. "Hem heb ik leren kennen door de Heineken Tarwebok reclame, in een periode dat ik niet kon zingen vanwege een baard in de keel. Dus toen ben ik maar instrumentale liedjes gaan spelen. Samba Pa Ti vond ik prachtig."

Over de vijfde moet hij even nadenken. "Dan kies ik uiteindelijk voor Stevie Ray Vaughan. Hij is toch dé bluesgitarist van de jaren 80, op tragische wijze omgekomen bij een helikopterongeluk. Ray Vaughan was schatplichtig aan Hendrix en de oude blueshelden. Ik heb hem ontdekt via MTV Unplugged, waar hij Pride and Joy speelde op een 12 string gitaar. Dat was geweldig!"

Genoemde gitaristen passeren uiteraard allen de revue in zijn voorstelling, maar centraal staat de vraag: Wat zou Struijlaart er voor over hebben om zelf zo'n gitaarman te worden? "Mijn vader vroeg me ooit, toen ik begin 20 was en zei dat ik muzikant wilde worden en geen opleiding ging volgen: "Weet je dat zeker? En ben je echt bereid om dat te doen?" Die vragen heb ik pas recent durven te beantwoorden, via mijn laatste single Guitar. Het antwoord luidt: ik hoef niet alles op te geven voor de gitaar. Ik ben wie ik ben en ik hoef niet te zijn als mijn helden."

Feit blijft wel dat het instrument hem mateloos fascineert: "Je kunt een gitaar nooit temmen. Soms denk ik: ik heb 'm in de vingers. Een ander moment wil ik hem kapotslaan omdat ie niet doet wat ik wil. Een gitaar is als een mooi, wild paard: je kunt erop rijden, maar soms steigert hij."

Tenslotte: wat doet de naam van Ed Sheeran in de aankondiging? "Ik heb veel respect voor hem, en voor de nieuwe generatie is hij toch ook een soort gitaarheld. Maar ik gebruik zijn naam ook om mensen te lokken naar mijn voorstelling hoor haha."

Eerdere publicatie in het AD Haagsche Courant.