De Kik brengt een ode aan Boudewijn de Groot

Samen met een 23-koppig orkest brengt De Kik viermaal de albums Voor de overlevenden en Picknick van Boudewijn de Groot integraal ten gehore. Zanger Dave von Raven over zijn grote held: “Ik sta soms met tranen in mijn ogen die liedjes te zingen.”

“Naast Armand was Boudewijn de Groot mijn eerste kennismaking met Nederlandstalige popmuziek. Ik heb hem op mijn zestiende ontdekt en Voor de overlevenden was mijn allereerste plaat, gekocht op de rommelmarkt.“ De zanger van De Kik was meteen verkocht: “De teksten, de muziek, de arrangementen: het klopte allemaal. En Lennaert Nijgh schreef over dingen waar ik als teenager ook mee in de weer was: meisjes, het eerste biertje, de liefde. Die teksten kwamen echt binnen, weet je wel.”

Von Raven vergelijkt het onafscheidelijke duo Lennaert Nijgh en Boudewijn De Groot (tot aan de dood van Nijgh in 2002) met een ander illuster tweetal uit de popmuziek: Lennon en McCartney. “Afzonderlijk waren ze al bijzonder goed, maar als die twee samen in een ruimte zaten, gebeurde er echt iets bijzonders. Dan waren ze geniaal.” Voor de overlevenden, het tweede album van Boudewijn de Groot met o.a. de bekende liedjes Het land van 'Maas en Waal', 'Testament' en 'Verdronken Vlinder', is het favoriete album van Von Raven. “Daar kan ik duidelijk over zijn: het is een van de beste popalbums ooit en klinkt nog op geen enkel moment gedateerd.”

‘Testament’, dat is geschreven door Lennaert Nijgh en Boudewijn De Groot samen, is het lied dat Von Raven het meest beroert. “Als je zoiets kunt schrijven op je 22e, een testament als afscheid van je jeugd: dat is echt geniaal. Iedereen kan zich ook in dat lied herkennen.” Ook 'Prikkebeen', een duet van Boudewijn de Groot met Elly Nieman (van het duo Elly en Rikkert) en afkomstig van het album Picknick, is een lied dat Von Raven zeer bekoort. “Het is wel iets abstracter qua tekst, maar ook prachtig. Je kunt er in horen wat je wil. Testament kun je vergelijken met een mooie Rembrandt, Prikkebeen met een mooie Mondriaan.”

De albums Voor de overlevenden (1966) en Picknick (1968) verschenen niet lang na elkaar, maar de verschillen zijn evident. “De teksten op Voor de Overlevenden raken meer aan het echte leven en komen dichterbij. Picknick klinkt meer psychedelisch en afstandelijker. Vergelijkbaar met Revolver en Sgt. Pepper van The Beatles. Ja ja, daar zijn ze weer haha.” Voor Von Raven, die met De Kik ook zijn voorliefde toont voor de jaren 60, zijn deze twee albums veruit de beste van Boudewijn de Groot. “Al heeft hij daarna ook nog veel mooie dingen gemaakt hoor.”

Hij is sowieso van mening dat de jaren tussen 1965 en 1968 de beste waren in de popmuziek. “Als er een computer zou bestaan die muziek beoordeelt, en waar je alle muziek in zou kunnen stoppen, zou hij zeggen: die jaren waren het beste.”

De albums Voor de Overlevenden en Picknick worden door De Kik en een orkest integraal uitgevoerd. Hoe gaan ze dat aanpakken? “Wat we niet doen is de nummers noot voor noot naspelen, zoals The Analogues met The Beatles doen. Dan is er voor ons niet zo veel aan. We geven er een eigen draai aan, maar met respect voor het origineel.” Dat betekent: tweestemmige zang, omdat De Kik dat nu eenmaal gewoon is, maar ook een orkest van 23 man om de arrangementen zo goed mogelijk na te spelen.

Von Raven zal geen poging doen om de zang van Boudewijn de Groot te imiteren. “We hebben een heel verschillende stem. Wel heb ik veel van zijn timing overgenomen. Bij sommige stukken moet ik een hele hap adem nemen, anders haal ik het einde niet.” Het was nog geen sinecure om alle liedjes in te studeren. “Ze zitten erg ingenieus in elkaar, dat was behoorlijk moeilijk ja.” Maar het vertolken van de liedjes van zijn jeugdheld ontroert hem ook. “Ik sta soms met tranen in de ogen liedjes als 'Testament' en 'Vrienden van Vroeger' te zingen. Ik heb er zoveel mee en ik ken ze al zo lang: het zit helemaal in mijn lijf.”

Dan resteert de vraag: ging de meester zelf meteen akkoord met de bewerking van de twee albums uit zijn begintijd waar hij praktisch nooit meer iets van speelt? Von Raven: “Het scheelt dat we elkaar best goed kennen. Op Noorderslag hebben we al eens samen gespeeld. We gaan ook wel eens samen eten met de vrouwen erbij. Anders had ik het misschien wel nooit gedaan. Hij stak alleen maar een duimpje op en zei: “Veel succes!”

Eerdere publicatie in het AD.