Lady of folk denkt niet aan stoppen

Judy Collins komt in januari 2019 naar ons land voor twee concerten. Op 16 januari geeft ze een concert in het Paard in Den Haag en 17 januari in TivoliVredenburg in Utrecht. Collins heeft intussen vijftig albums en diverse awards en nominaties achter haar naam.

Waarom heeft u de Nederlandse fans zo lang laten wachten? 

“Dat moet je aan mijn agenten en managers vragen. Ja, ik was er voor het laatst in de jaren 60 of 70, dat weet ik niet meer precies. Waarom hebben ze me eigenlijk nooit eerder gevraagd om weer eens in Nederland op te treden? Haha. Voor mij was er geen speciale reden voor en ik kom er graag terug. Ik heb goede herinneringen aan Nederland en kijk er erg naar uit. Het is een mooi land. “

U bent altijd erg politiek betrokken geweest. Hoe was het om in uw eigen land, waar Trump tegenwoordig de scepter zwaait, het kerstfeest te vieren?

“De kerst op zich was zeer geslaagd, met veel feestjes, lekker eten en veel vrienden. Ook ben ik nog naar de kerk geweest waar een jongenskoor Saint Thomas zong: dat was prachtig! Door Trump wordt het leven wel moeilijker hier inderdaad, maar wij Amerikanen zijn in staat om er met een positieve blik naar te kijken. We maken er iedere dag het beste van. Er zijn meer moeilijke tijden geweest voor ons land en toen zijn we ook optimistisch gebleven. Het is belangrijk dat we de principes waar ons land op gebaseerd is in stand houden. Ik heb ook een ketting om de nek met de tekst ‘Bied weerstand’, die me daar dagelijks aan herinnert. Er hangt politiek gezien trouwens een verandering in de lucht.”

Met uw 79 jaar bent u niet meer de allerjongste artiest … 

“Nee, maar ik ben wel de jongste van geest haha. Ik hou nog steeds erg van optreden en probeer al 59 jaar om steeds weer beter te worden. Ik ben een betere schrijver nu en ik zing ook beter dan vroeger. Ook is mijn performance beter geworden. En ik zie er een stuk beter uit haha”

Dus aan stoppen denkt u nog niet?

“Waarom zou ik dat doen? Daar is geen enkele reden voor. Het afgelopen jaar deed ik 120 optredens. Ik werk nog erg hard en doe dat graag. En live optreden daagt me nog steeds uit.”

Wat is het grote verschil tussen muziek maken in de sixties en nu?

“Er is geen wezenlijk verschil. Een goede song is een goede song. Het enige dat verandert is is het medium voor muziek. Toen ik voor het eerst naar muziek luisterde had je alleen de radio. Toen kwamen de platen, de 8-tracks, de cd’s, internet en de telefoon. Maar ik ben altijd een live performer geweest en het medium van livemuziek verandert niet: je gaat het podium op, er is een publiek, het licht in de zaal gaat uit en op het podium aan, en ik ga zingen.”

U was heel close met Leonard Cohen. Op uw laatste album staat ook een ode aan hem, Everybody knows. Mist u hem?

“Ja, heel erg. Ik adoreerde hem omdat hij geniaal was. Hij ontdekte mij, of ik hem. Of we ontdekten elkaar. In ieder geval bracht hij mij zijn liedjes in 1966, toen hij nog totaal onbekend was. Dat was het begin van een legendarische, overigens platonische relatie en het begin van hem als bekend persoon. Het was slim van Leonard Cohen om zijn liedjes door mij te laten vertolken: hij wist dat ik er goed in was om anderen beroemd te maken door hun liedjes op te nemen.”

Ook met Stephen Stills heeft u een band voor het leven. In de jaren zestig waren jullie getrouwd en onlangs brachten jullie, heel verrassend, samen een album uit.

“We zijn al 50 jaar vrienden. We ontmoetten elkaar in 1968 en hij schreef voor mij Suite: Judy Blue Eyes. Dit jaar staan we weer samen op het podium en aan het eind van elk optreden spelen we dat lied. Dus de cirkel is rond.”

Tot slot heeft Judy Collins nog een tip voor haar Nederlandse fans:

“Onlangs verscheen de Nederlandse film The Conductor (Nederlandse titel: De Dirigent), die gaat over mijn muzieklerares: Antonia Brico. Toen ik 10 jaar was, kreeg ik les van haar. Het is een prachtige film die genomineerd is voor een Academy Award.“

Eerdere publicatie in het AD Haagsche Courant.