Muziek die elke vezel in het lichaam doet trillen

De Utrechtse Blue Grass Boogiemen en zanger/gitarist Tim Knol zaten al langer op hetzelfde muzikale spoor en besloten onlangs de handen ineen te slaan. Hun gezamenlijke project ‘Happy Hour’ is een groot succes.

De Utrechtse bluegrassformatie timmert al bijna dertig jaar aan de weg en speelde op talloze festivals in binnen- en buitenland. Maar de aandacht die dit album genereert overtreft de stoutste verwachtingen. “Zoveel exposure hebben we van ons leven nog niet gehad,” vertelt zanger en mandolinespeler Arnold Lasseur in zijn woning in Overvecht.

De band met Tim Knol in de gelederen wordt veel gevraagd voor radio- en televisieoptredens. ‘Happy Hour’ was enkele weken geleden nog album van de week bij Radio 1 en moet inmiddels ‘bijgeperst’ worden. Ook bij streamingdienst Spotify loopt de teller flink op: die staat inmiddels op meer dan 100.000 luisterbeurten. “Vanaf ons optreden begin dit jaar op Noorderslag is het snel gegaan. De naam van Tim Knol erbij scheelt wel uiteraard, maar dit succes hadden we nooit verwacht. Wat ook helpt: Het is totaal andere muziek dan mensen gewend zijn.” Met de NUK spreekt Lasseur over zijn liefde voor bluegrass muziek.

Wat betekent bluegrass voor jou?
“Ik vind het de leukste muziek om te spelen. Bij een optreden voel ik elke vezel in mijn lichaam trillen. Het vergt veel van mij: Ik moet alles geven wat ik in me heb. Om te beginnen moet ik razendsnel spelen. Maar ik moet ook heel hoog zingen, en, omdat er maar één microfoon is, met veel volume. De muziek is akoestisch, dus het moet helemaal uit jezelf komen. Soms denk ik: het is krankzinnig wat we hier staan te doen. Maar het mooie is dat de mensen ook zien dat we hard werken.”

Waarom past Tim Knol zo goed bij jullie?
“Zijn stem leent zich perfect voor onze muziek. Tim Knol kan heel snijdend, maar ook heel teder zingen. En hij is een fantastische gitarist. Hij is met deze muziek opgegroeid omdat zijn vader al oldtime en bluegrass speelt. Dus hij kent de timing en de verschillende licks van bluegrass. En daarbinnen experimenteert hij er lustig op los.”

Hoe zijn jullie met hem in contact gekomen?
“Toen Tim een jaar of elf was, zag hij ons optreden bij Blue Highways in Vredenburg. Hij was daar met zijn vader. Een paar jaar later speelden we in Hoorn waar hij toen woonde. Hij kwam met een paar vrienden kijken. In de pauze maakte Tim een praatje met ons en vertelde hij dat hij zelf ook in een bandje zat. En dus speelde hij na de pauze met ons mee. Zijn stem paste perfect bij onze muziek. Toen Tim drie jaar later doorbrak met zijn eerste album, speelden wij op festivals waar hij in het hoofdprogramma stond haha. We zijn elkaar blijven tegenkomen en hebben steeds gezegd dat we nog eens samen een album zouden gaan opnemen.”

En dat is nu gebeurd ….
“Samen met hem ben ik op een gegeven moment liedjes gaan schrijven. Om de twee weken ging ik naar zijn boot in Amsterdam. Daar werkten we allerlei ideeën uit. Dat ging heel organisch. Tim pakte het heel snel op. Dat komt natuurlijk ook omdat hij een voorliefde heeft voor die muziek en al vanaf zijn 16e op het podium staat. En hij heeft veel in de bandjes van zijn vader meegespeeld. Nu is hij onze leadzanger. Tim en ik hebben allebei twee liedjes op de plaat afzonderlijk geschreven, er staat een cover op en de rest hebben we samen gemaakt. ”

Kun je iets vertellen over de oorsprong van bluegrass?
“Bluegrass komt voort uit de Scotch-Irish die zich in de 18e en 19e eeuw in de Appalachen vestigden. Zij namen oude folksongs mee en ontmoetten zwarte Amerikanen die vanuit Afrika het concept van de banjo hadden meegenomen. Het Afrikaanse ritme van de banjo paste perfect bij de fiddle van de Scotch-Irish. Zo is oldtime ontstaan met viool en banjo. De grondlegger van bluegrass is Bill Monroe. Hij was geïnspireerd door de oldtime en voegde gitaar, contrabas en mandoline toe. Zo ontstond wat we vandaag de dag bluegrassmuziek noemen.”

En waar komt de naam vandaan?
“Bill Monroe kwam uit Kentucky. Zijn begeleidingsband heette The Blue Grass Boys, vernoemd naar zijn geboortestaat. De staten in de VS hebben allemaal een nickname, zoals de ‘Sunshine State’ voor Florida. Kentucky is de ‘Bluegrass State’, omdat het gras er een blauwe glans heeft. Dj’s in de VS noemden er in de jaren 50 deze muziek naar.”

Jullie hebben toch ook meerder keren opgetreden in de VS?
“Ja dat klopt. Dat vinden ze wel grappig: Hollanders die bluegrass spelen. En dan ook nog in de authentieke stijl die je daar bijna niet meer hoort. Eind jaren 90 hebben we een aantal tours in de VS gedaan. We hebben o.a. op het podium gestaan met Willie Nelson, Emmylou Harris en vele grote bluegrass-artiesten. Als je wil kun je het met deze muziek jaren volhouden in de VS, en je kunt er ook van leven. Elke staat heeft wel een bluegrassfestival. Hele families spelen er viool en gitaar. Het is een volkstraditie. Maar dan moet je er wel gaan wonen ...”

Waarom gebruiken jullie maar één microfoon?
“We hebben een tijdje gespeeld met ieder zijn eigen microfoon, maar dat was het niet. Het hoort van oudsher ook bij bluegrass. Zo kun je goed horen wat de ander doet. Bij een solo sta je letterlijk midden in de spotlight, dus dan moet het wel meteen goed zijn. Dat geeft allerlei vormen van opwinding. En mensen vinden het zo ook het mooist om te zien.”

En zit er nog een optreden in de VS aan te komen?
“We gaan eerst met dit album de hort op. De Zwarte Cross, Lowlands, TivoliVredenburg, een clubtour: er is nog genoeg werk aan de winkel. Bovendien heeft Tim nog zijn eigen show. Er zijn wel positieve berichten over ons album uit de VS binnen gesijpeld, dus wie weet. Maar ik sta net zo graag in de Parel van Zuilen.”

30 oktober TivoliVredenburg

Eerdere publicatie in de NUK.