Johan Gijssen over LGW?: "Ik ben nog nooit zo relaxed geweest."
Over twee dagen barst het muziekfestival Le Guess Who? weer los. Op vele plekken in Utrecht kun je je laten verrassen door avontuurlijke muziek. Hoe staat het met de voorbereidingen? De NUK sprak met organisator Johan Gijssen.
“Ik ben nog nooit zo relaxed geweest voor Le Guess Who? als
dit jaar”, vertelt Johan Gijssen lachend, onderuitgezakt in een zitzak in een
koffietent aan de Oudenoord. “Alles staat in de steigers. Het loopt nu.” Is er
geen enkele zorg? “Jawel, de lange rijen.”
Wat is er dit jaar anders dan andere jaren?
“We doen meer aan samenwerkingen in de stad. Zo zijn er dit
jaar lezingen op de universiteit en werken we samen met Stichting Fotodok. Ook
is er voor het eerst een driedaags filmfestival. Er gebeurt zoveel tijdens Le
Guess Who? dat het zelfs voor mij soms lastig is om alles bij te houden.”
Zijn er bands die hebben afgezegd?
“Nee, gelukkig niet. Dat blijft wel altijd een risico voor
ons omdat we relatief weinig acts boeken die op tournee zijn. Ze komen speciaal
voor Le Guess Who? naar Utrecht. En dat de artiesten uit de hele wereld komen
maakt het ook spannend. Zo zijn pas vorige week de visa geregeld voor de Ethiopische
artiest Ayalew Mesfin. Een hele opluchting. Op dit soort dingen hebben we maar
weinig invloed.”
Is er een reservelijst voor het geval artiesten afzeggen?
“We hebben er wel een paar in ons achterhoofd die kunnen
invallen. Er komen ook veel interessante muzikanten als bezoeker naar Le Guess
Who?. Die kunnen we altijd nog benaderen op het laatste moment. Maar we
programmeren zo divers dat het onmogelijk is om voor alle 60 genres een
vergelijkbare act als reserve paraat te hebben.”
Wat zou er nog mis kunnen gaan deze laatste dagen?
“Een paar jaar geleden was er een vulkaanuitbarsting op
IJsland die ervoor zorgde dat Schiphol stil kwam te liggen. Alleen zoiets kan
de boel nog in de war schoppen. Maar tot nu toe loopt alles volgens plan. Ik
heb er alle vertrouwen in dat het goed komt.”
Het lijkt wel elk jaar drukker te worden op het festival.
Baart dat nog zorgen?
“Als ik ergens buikpijn van krijg de laatste dagen zijn het
de te lange rijen. Ieder jaar analyseren we waar de drukte vandaan komt en
passen we de capaciteit aan: we plannen dan meer optredens op dat specifieke tijdstip.
Ons streven is wel dat je bij de grote zalen altijd naar binnen zou moeten
kunnen. Bij de kleinere zalen zullen er altijd rijen zijn. We hebben het ook
niet helemaal in de hand. Als een concert tegenvalt en 1000 mensen verlaten de
zaal, heb je verderop in het pand een probleem. En we hebben ook wel eens
meegemaakt dat een artiest die in EKKO op zou treden tijdens Le Guess Who? de
week ervoor een megahit had bij 3FM…”
Wat doen jullie verder nog om de bezoekers te verspreiden
over het festival?
“Vroeger programmeerden we nog wel eens een grote naam,
zoals Wilco of Savages. Dat doen we niet meer. Er is nu sprake van meer
gelijkwaardigheid. Op zaterdagavond tussen half negen en tien uur is het altijd
erg druk. Op dat tijdstip zijn er nu meer optredens verspreid door de stad. Ook
bij het Cartesiusgebied zijn dan veel shows. En vorig jaar was er op dat drukke
moment wat de kerken betreft alleen in de Janskerk een optreden, dit jaar ook
in de Jacobikerk. Maar bij 90 procent van de optredens is het niet te druk
hoor.”
Hoe regelen jullie de opvang en begeleiding van die 200
acts?
“Ja, dat is een gigantische logistieke puzzel waar ook nu
hard aan gewerkt wordt. Inclusief crew en begeleiding moet je denken aan zo’n
1000 man in totaal. Die zitten in hotels verspreid door Utrecht. De zogenaamde
‘runners’, mensen met busjes, pendelen constant op en neer. Vaak moet een
artiest ‘s middag soundchecken, weer terug naar het hotel en dan ’s avonds
optreden in een van de zalen. Ik geloof dat er in totaal zo’n 480 ritjes zijn
gepland.”
Jullie werken veel met vrijwilligers neem ik aan?
“Klopt, in totaal zijn dat er ongeveer 200. Het leuke is dat
ze uit de hele wereld komen, van Schotland tot Brazilië. Voorwaarde is dat je
je verbonden voelt met de idealen van Le Guess Who?. Bijzonder om te vermelden
is dat 15 procent van onze vrijwilligers nieuwkomers zijn. Wel zo toepasselijk
omdat onze bezoekers uit meer dan 50 landen komen. De nieuwkomers zeggen dat ze
gemakkelijk contact leggen op het festival en dat ze blij zijn dat ze zich
nuttig kunnen maken en een bijdrage kunnen leveren aan zoiets moois en groots
als Le Guess Who?. Nu ik dit vertel, krijg ik weer kippenvel ...”
Dat is een mooi initiatief inderdaad. Gaan jullie dit nog
uitbreiden?
“In de toekomst willen we nieuwkomers nog meer gaan inzetten
tijdens het festival. Vaak komen ze uit dezelfde landen als de muzikanten die
optreden. Het zou mooi zijn als nieuwkomers verhalen gaan vertellen over de
artiesten. Zij weten veel beter waar de liedjes over gaan en welke
gevoeligheden worden bezongen. Nu is het toch vooral onze kijk …”
Hoe belangrijk zijn goede weersomstandigheden voor een
geslaagde editie?
“Voor de Bazaar en Le Mini Who? valt het te hopen dat het
droog blijft. Voor het hoofdfestival maakt het niet zo veel uit. We hebben ook
jaren gehad met sneeuw, storm en regen. De mensen zijn toch wel goedgemutst en
hebben er zin in. Het heeft ook iets romantisch: door de regen fietsen, je
natte jas ophangen en een mooi concert zien.”
Heb je zelf nog tijd om ergens te gaan kijken?
“Zelf zie ik bijna niks van het festival. Ik organiseer het
ook niet voor mezelf. Ik wil veel artiesten spreken en bedanken. En de
buitenlandse pers en onze partners. Wel loop ik langs de zalen om te vragen hoe
het gaat. Het is belangrijk om oren en ogen open te houden. Ik voel me meer
gastheer dan gast.”
Een tip heeft Johan Gijssen wel:
“Op zaterdagavond
spelen de Minya Crusaders uit Japan: Een 10-koppig ensemble dat
traditionele Japanse volksliederen in een Afrobeat of een Latin sausje gooit.
Het klinkt misschien een beetje flauw, maar op hun debuutalbum pakt het
verrassend goed en fris uit. Ik ben ontzettend benieuwd naar hun liveoptreden.”
En een optreden dat altijd is bijgebleven?
“Mario Batkovic (2016) zal ik nooit vergeten. Deze op
dat moment compleet onbekende, in Zwitserland wonende Bosnische accordeonist
werd ons destijds getipt door Geoff Barrow van Portishead. Hij trad vroeg op
die avond in een afgeladen Janskerk. Hij begreep maar niet hoe het kon dat er
700 mensen op zijn optreden waren afgekomen. Nog steeds is hij het festival
enorm dankbaar. Mooie bijkomstigheid is dat er die avond tussen ons een mooie,
dierbare vriendschap ontstaan is.”
Eerdere publicatie in de NUK.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten