Jacques Brel terug in Kurhaus

Iedere show verliest Olivier Laurent twee kilo aan zweet. Op het podium perst de Vlaamse Brelimitator er alles uit om de intensiteit van de meester te evenaren. 28 december treedt Laurent op in het Kurhaus.

Op zesjarige leeftijd ontdekte Laurent zijn talent voor imitatie. “Met mijn grootvader ging ik naar optredens van grote zangers als Serge Gainsbourg en Charles Aznavour. Ik merkte al snel dat ik die mensen goed na kon doen. Toen ben ik er mee begonnen.” Dat Brel hem het beste lag, merkte hij jaren later toen hij meedeed aan een show. “Ik had een honderdtal stemmen op mijn repertoire. Toen ik Ces Gens-là van Brel zong kreeg ik een staande ovatie.” Het was op dat moment dat Laurent besloot een voorstelling rondom Brel te maken.

Foto: Anthony Klein

Lange tijd trad hij op als Brelimitator, al vond hij zelf dat hij er nog niet klaar voor was. “Het heeft me nog zeker tien jaar gekost om alle details onder de knie te krijgen: de beweging van zijn armen, zijn benen, zijn mimiek. Ook had ik nog niet genoeg meegemaakt in het leven. Brel is niet alleen een zanger, maar ook een acteur. Elk liedje van hem moet je acteren. Ik heb nu pas het gevoel dat ik er helemaal klaar voor ben.”

Met zijn Brelshow trekt Laurent sinds een jaar of twee de wereld over: van Dubai en Barcelona tot New York en Quebec. Uiteraard ontbreken België en Frankrijk niet op de speellijst. Hij krijgt de volledige steun van de familie van Jacques Brel: “Dat is heel belangrijk voor mij. Daar krijg ik oprecht tranen van.” Wat spreekt hem zo aan in de chansonnier? “Hij had alleen een spot en muziek nodig en was vertrokken. Voor mij is hij de verpersoonlijking van rock ‘n roll.”

Brel stond bekend om zijn intense live optredens. “Kijk maar eens naar hem zonder geluid aan. Dan zie je zijn overgave pas goed.” Het is dan ook geen sinecure om in zijn rol te kruipen. ”Iedere show verlies ik twee kilo aan zweet. Fysisch en mentaal is het heel zwaar. Soms moet ik na afloop zelfs overgeven. Maar het geeft niet, Brel spelen maakt me gelukkig.” Om in conditie te blijven voor de voorstelling fietst Laurent jaarlijks zo’n 12000 kilometer.

Het is juist de energie van Jacques Brel die Laurent zo bewondert. “Brel deed meer dan 300 shows per jaar. Iedereen moest hem volgen. Hij leefde maar kort, maar deed alles met de volle 100 procent. Hij heeft ook al zijn dromen gerealiseerd. En dat Brel stopte op zijn hoogtepunt vind ik ongelooflijk. Hij had nog miljoenen kunnen winnen, maar ging de wereld rondvaren. Geweldig!”

Dat Brel niet de gemakkelijkste was voor zijn omgeving, beaamt Laurent. “Maar het was ook een toffe man he. Sympathiek, en met veel humor. Hij kon ook onnozel doen. En Brel was heel trouw: hij heeft altijd met dezelfde muzikanten en manager gewerkt.”

Heeft Laurent een favoriet nummer? “Dat is een moeilijke vraag. Voir un ami pleurer misschien, maar Au Suivant en Mijn vlakke land zing ik ook erg graag.” In Mijn vlakke land bezingt Brel zijn liefde voor de Noordzee. Hij kwam dan ook regelmatig in Scheveningen. “In Mon pere disait noemt hij Scheveningen bij naam. Het is een ode aan de Noordzee.”

Eerdere publicatie in het AD Haagsche Courant.