Vrolijke liedjes schrijven lukt nog steeds niet voor Kovacs

14 september staat Kovacs in de Fluor. Na twee succesvolle albums werkt ze momenteel aan haar derde. Het leven valt haar minder zwaar dan voorheen, maar: “Vrolijke liedjes schrijven lukt me nog steeds niet zo goed.”

Een tattoo op haar linkerarm met het onderschrift ‘Norma Jean’ trekt de aandacht. ‘Marilyn Monroe was mijn grote idool toen ik jonger was,’ vertelt Kovacs op een Eindhovens terras. Je zou het niet meteen verwachten van de soms wat androgyn ogende zangeres met het immer geschoren hoofd. ‘Ik voel me zo juist meer vrouw. Van de week dacht ik opeens: ik laat mijn haar groeien! Maar toen ik vanmorgen voor de spiegel stond, vond ik het veel te lang. Vrouwelijkheid komt van binnenuit, het gaat er om wat je uitstraalt.’

Foto: René Manders

De eigenzinnigheid van Kovacs blijkt ook uit de muzikale wegen die ze bewandelt. Onlangs brak ze met haar platenlabel omdat ze zich niet kon vinden in de muzikale koers van het label. “Het moest commerciëler van hen. Ze wilden dat ik overal zou opdraven en daar werd ik niet gelukkig van. Ik wilde terug naar mezelf en me niet laten beïnvloeden door de mening van anderen.”

Kovacs werkt aan de opvolger van haar tweede album ‘Cheap Smell’: “De liedjes worden donkerder en krijgen meer edge (rauwe randjes). We zoeken minder de middenweg op. Ook komen er elektronische dingen voorbij, maar het blijft organisch.” Een negental liedjes schreef ze intussen voor het nieuwe album. “Het zijn nog geraamtes die ik moet inkleuren.” Het klinkt wat cryptisch, maar een ding is duidelijk: “Het album staat dichter bij wie ik nu ben.”

Na haar stormachtige entree in de Nederlandse en internationale muziekwereld met haar debuut Shades of Black (2015) was Kovacs zichzelf een tijdje kwijt. Het grote succes was te overrompelend voor de jonge zangeres die nog maar net klaar was aan de Rock City Institute in Eindhoven. “Ik kon er niet mee omgaan. Als je succes hebt, kun je ook heel ongelukkig zijn. En in die periode zat ik zeker niet goed in mijn vel.” Na de breuk met band, manager en vriend besloot ze haar tweede album iets luchtiger van toon te maken. “Ik wilde niet in het negatieve blijven hangen door er steeds over te schrijven. Ik probeerde iets minder de donkerte op te zoeken.”

Haar tweede cd ‘Cheap Smell’ beschouwt ze als een healing album. “Het is vernoemd naar mijn laatste bandje voordat mijn debuut uitkwam. Ik wilde terug naar het vrije gevoel van toen, naar de tijd dat ik zeker was over wat ik maakte.” Liedjes schrijven werkt therapeutisch voor Kovacs. “Voor mij is het de manier om mezelf te uiten. Als ik de diepte in moet, ben ik niet zo’n goede prater. Met zingen lukt dat wel.” Nu, drie jaar later, voelt ze zich een stuk prettiger. “Het gaat veel beter de laatste tijd. Maar echt vrolijke liedjes schrijven lukt nog steeds niet goed. Ik zoek toch altijd weer de melancholie op.”

Nu Kovacs bekend is wordt ze regelmatig herkend. Ook op momenten dat het niet zo goed uitkomt. “Gisteren was ik aan het zwemmen. “He Kovacs, mag ik een selfie?” Dan sta je daar in je badpak.” Als het even kan probeert ze haar fans tegemoet te komen. “Als ik verdrietig ben en iemand wil iets van me zeg ik gewoon dat dit niet het goede moment is.”

De kenmerkende bontmuts uit haar beginjaren heeft ze inmiddels afgezworen. “In die tijd voelde ik me erg kwetsbaar op het podium en verschuilde ik me achter die muts. Toen ik bekender werd dacht ik: afdoen of ophouden?” Ze besloot tot het eerste. “Pas geleden heb ik mijn grote kamerkast opgeruimd en daar kwam ik ze allemaal tegen. Ik heb ze in een grote koffer gestopt en opgeborgen. Misschien maak ik er nog eens een kunstwerk van. Of een enorme bontmuts.”

Eerdere publicatie in het AD Amersfoortse Courant.